درمان سیاتیک با فیزیوتراپی | بهترین ورزش و تکنیک‌ دستی برای درمان عصب سیاتیک

درمان سیاتیک با فیزیوتراپی در یک نگاه

فیزیوتراپی یکی از مؤثرترین و ایمن‌ترین روش‌ها برای درمان درد عصب سیاتیک است. هدف اصلی آن کاهش التهاب، آزاد کردن فشار از روی عصب و تقویت عضلات نگهدارنده ستون فقرات است. بر خلاف داروها که فقط درد را موقتاً کم می‌کنند، فیزیوتراپی روی علت اصلی سیاتیک تمرکز دارد و به بدن کمک می‌کند تا خودش روند ترمیم را شروع کند.

در بسیاری از بیماران، با چند جلسه فیزیوتراپی منظم می‌توان بدون نیاز به جراحی، درد تیرکشنده پا و کمر را تا حد زیادی برطرف کرد. این روش شامل تمرین‌های کششی و تقویتی، ماساژ تخصصی، گرما درمانی و گاهی استفاده از دستگاه‌های الکتریکی مثل TENS است.

فیزیوتراپی نه‌تنها درد را تسکین می‌دهد بلکه به بهبود عملکرد عصب، اصلاح وضعیت بدن و جلوگیری از بازگشت مجدد سیاتیک هم کمک می‌کند. در ادامه دقیق‌تر بررسی می‌کنیم که فیزیوتراپی سیاتیک چیست، چه روش‌هایی دارد و چه نتایجی از آن انتظار می‌رود.

فیزیوتراپی سیاتیک چیست و چطور انجام می‌شود؟

فیزیوتراپی سیاتیک مجموعه‌ای از روش‌های درمانی فیزیکی است که با هدف کاهش التهاب، بهبود جریان خون و آزادسازی عصب تحت فشار انجام می‌شود. در واقع فیزیوتراپی به بدن کمک می‌کند تا بدون نیاز به دارو یا جراحی، خود را ترمیم کند.

در این روش، فیزیوتراپیست ابتدا وضعیت کمر، لگن و پا را بررسی می‌کند تا مشخص شود کدام بخش باعث فشار بر عصب سیاتیک شده است — معمولاً فتق دیسک، عضله پیریفورمیس یا تنگی کانال نخاعی عامل اصلی هستند. پیشنهاد میکنیم درباره فیزیوتراپی برای تنگی کانال نخاعی بخوانید. پس از تشخیص، یک برنامه اختصاصی برای بیمار تنظیم می‌شود که شامل مراحل زیر است:

مراحل اصلی فیزیوتراپی سیاتیک

1. کاهش التهاب و درد:
   در جلسات اولیه از روش‌هایی مثل گرما درمانی، اولتراسوند، یا الکتروتراپی برای کاهش التهاب و تسکین سریع درد استفاده می‌شود.

2. آزادسازی عصب سیاتیک:
   با حرکات کششی کنترل‌شده و تکنیک‌های دستی، فشار از روی عصب برداشته می‌شود تا جریان عصبی طبیعی برگردد.

3. تقویت عضلات کمری و لگنی:
   پس از کاهش درد، تمرین‌های خاصی برای تقویت عضلات نگهدارنده ستون فقرات و باسن انجام می‌شود تا از عود مجدد درد جلوگیری شود.

4. اصلاح پوسچر و آموزش حرکات روزمره:
   بخش مهم درمان، یادگیری نحوه صحیح نشستن، ایستادن و بلند کردن اجسام است تا فشار از روی ستون فقرات برداشته شود.

هدف نهایی فیزیوتراپی در درمان سیاتیک

• تسکین پایدار درد

• بازگرداندن توان حرکتی

• پیشگیری از جراحی در موارد خفیف تا متوسط

• کاهش خطر بازگشت درد

در واقع فیزیوتراپی نه‌تنها درمان علامتی بلکه درمان عملکردی است؛ یعنی به جای خاموش کردن درد، بدن را برای کارکرد صحیح بازآموزی می‌کند.

روش‌های اصلی فیزیوتراپی برای درمان سیاتیک

در فیزیوتراپی سیاتیک، از ترکیبی از روش‌های دستی، تمرینی و دستگاهی استفاده می‌شود تا هم التهاب عصب کاهش یابد و هم بدن برای پیشگیری از درد دوباره آماده شود. بسته به شدت درد، نوع دیسک یا محل درگیری عصب، فیزیوتراپیست یکی یا چند روش زیر را به کار می‌گیرد:

1. درمان دستی (Manual Therapy)

درمان دستی شامل ماساژ تخصصی، کشش ملایم ستون فقرات و آزادسازی بافت نرم است. این تکنیک‌ها به کاهش اسپاسم عضلات و بهبود خون‌رسانی اطراف عصب کمک می‌کنند. درمان دستی معمولاً در جلسات اولیه برای کاهش درد و شل شدن عضلات به کار می‌رود و پایه‌ی سایر درمان‌هاست.

2. تمرین‌درمانی (Exercise Therapy)

تمرین‌های کششی و تقویتی بخش اصلی فیزیوتراپی هستند. تمرکز این تمرین‌ها روی عضلات مرکزی (Core) و عضلات لگن است تا فشار روی دیسک‌های بین‌مهره‌ای کاهش یابد.
نمونه تمرین‌ها:

• کشش همسترینگ: برای آزاد کردن عصب در پشت ران

• حرکت زانو به سینه: برای افزایش انعطاف‌پذیری کمر

• پل باسن (Bridge): برای تقویت عضلات گلوتئال و کمری

تمرین‌درمانی باید زیر نظر فیزیوتراپیست انجام شود، چون اجرای اشتباه بعضی حرکات می‌تواند درد را تشدید کند.

مطالعه بیشتر : عوارض فیزیوتراپی

3. الکتروتراپی (TENS)

دستگاه TENS یکی از رایج‌ترین روش‌های فیزیوتراپی سیاتیک است. این دستگاه با ارسال پالس‌های الکتریکی ضعیف به پوست، سیگنال درد را در مغز مهار کرده و تولید اندورفین طبیعی بدن را افزایش می‌دهد.
درمان با TENS معمولاً بدون درد است و بیمار فقط احساس سوزن‌سوزن ملایمی دارد. در مواردی می‌توان از مدل‌های خانگی TENS هم با مشورت پزشک استفاده کرد.

4. اولتراسوند تراپی

در این روش، امواج صوتی با فرکانس بالا به بافت‌های عمقی بدن فرستاده می‌شود. انرژی گرمایی حاصل از آن، باعث افزایش جریان خون، کاهش التهاب و تسریع ترمیم بافت‌ها می‌شود.
اولتراسوند برای بیمارانی مفید است که التهاب عضله پیریفورمیس یا گرفتگی‌های عمقی دارند.

5. لیزر تراپی کم‌توان (LLLT)

لیزر درمانی باعث تحریک سلول‌ها برای ترمیم سریع‌تر و کاهش التهاب می‌شود.
تحقیقات نشان داده‌اند که لیزر می‌تواند در کاهش درد مزمن سیاتیک و بهبود عملکرد عصب تأثیر قابل‌توجهی داشته باشد، به‌ویژه وقتی همراه با تمرینات فیزیوتراپی انجام شود.

6. تراکشن یا کشش ستون فقرات

در روش تراکشن، ستون فقرات به‌آرامی کشیده می‌شود تا فشار از روی دیسک یا عصب سیاتیک برداشته شود. این روش در مواردی که علت سیاتیک، فتق دیسک یا لغزش مهره‌ها باشد بسیار مفید است. تراکشن معمولاً در کلینیک و با دستگاه‌های مخصوص انجام می‌شود.

7. گرما و سرما درمانی

در مراحل اولیه التهاب، استفاده از کمپرس سرد کمک می‌کند تا ورم کاهش یابد. پس از چند روز، کمپرس گرم یا دستگاه‌های مادون قرمز (Infrared) برای افزایش جریان خون و شل شدن عضلات توصیه می‌شود.

ورزش‌های فیزیوتراپی سیاتیک (در کلینیک و در خانه)

ورزش درمانی در سیاتیک، بخش اصلی فیزیوتراپی است و نقش کلیدی در آزادسازی عصب، کاهش درد و پیشگیری از بازگشت مجدد آن دارد. هدف از این تمرین‌ها، تقویت عضلات نگهدارنده کمر و افزایش انعطاف ستون فقرات است تا فشار از روی عصب سیاتیک برداشته شود.

در ادامه، کاربردی‌ترین تمرین‌های فیزیوتراپی سیاتیک معرفی شده‌اند که می‌توان با نظر فیزیوتراپیست در خانه هم انجام داد.

ورزش های فیزیوتراپی سیاتیک

• ورزش اکستنشن و خم شدن کمر: این تمرینات با تقویت حرکت ستون فقرات به تسکین درد کمک می کند. اغلب، افراد مبتلا به کمردرد و سیاتیک با حرکت جهت دار خاص ستون فقرات احساس تسکین می کنند. این تمرینات شامل خم شدن به عقب (کشش) و جلو (فلکسیون) است. این حرکت جهت دار جزء مهمی از روش مکنزی است که به عنوان تشخیص و درمان مکانیکی (MDT) نیز شناخته می شود.
• حرکت پل: به پشت دراز بکشید. دست هایتان را در کنار بدن قرار دهید.سپس درحالیکه زانوهایتان را خم کرده اید باسن را از روی زمین بلند کنید. در هنگام انجام این تمرین شکم خود را سفت کنید. این تمرین را 5 ثانیه نگه دارید.

• حرکت زانو به شکم: به پشت دراز بکشید درحالیکه زانوهایتان را خم کردید. به آرامی یک زانو را به سینه نزدیک کنید درحالیکه با دست زیر زانوهایتان را گرفته اید. این کار را تا هنگامی ادامه دهید که احساس کشش در عضلات داشته باشید. سپس 30 ثانیه در همان وضعیت باقی بمانید.

• حرکت صدف: به یک طرف دراز بکشید. سپس درحالیکه مچ پاهیتان به هم چسبیده زانوی بالایی را بلند کنید. این وضعیت را بین 5 تا 30 ثانیه نگه دارید.

• حرکت پرنده-سگ: چهار دست و پا روی زمین قرار بگیرید. سپس درحالیکه عضلات شکم خود را درگیر کرده اید دست و پای مخالف را بالا بیاورید.

• حرکت کبری: به شکم بخوابید درحالیکه دست ها درست زیر شانه باشد. سپس با فشار دست و به آرامی بالاتنه خود را بلند کنید. حتما عضلات شکم خود را نیز درگیر کنید. حدود 30 ثانیه در این وضعیت باقی بمانید.

• حرکت کودک: چهار دست و پا روی زمین قرار بگیرید و سپس باسن خود را به عقب حرکت دهید و درحالیکه دست ها روی زمین قرار دارند و کشیده می شوند روی باسن خود بنشینید.

روش مکنزی برای کاهش درد سیاتیک

هدف درمان به شیوه مکنزی این است که دردهای انتشار یافته با منشا ستون فقرات را به مرکز بدن نزدیک کند. تئوری این روش این است که با انتقال دردهای منتشر شده به مرکز بدن و تمرکز آنها در یک نقطه درد بهبود می یابد. پس هدف روش مکنزی این است کاهش دردهای منتشر شونده است.

حرکات ممنوع در دوران سیاتیک

• حرکات پیچشی شدید کمر

• تمرین با وزنه سنگین

• نشستن طولانی‌مدت در حالت خم

نکات کلیدی برای تمرین‌ها

• تمرین باید روزانه و با شدت کم انجام شود، نه گاهی با فشار زیاد.

• اگر در حین تمرین درد تیرکشنده یا بی‌حسی افزایش یافت، حرکت را متوقف کنید.

• در صورت امکان، چند جلسه اول را زیر نظر فیزیوتراپیست انجام دهید تا از فرم درست بدن مطمئن شوید.

چند جلسه فیزیوتراپی برای سیاتیک لازم است؟

تعداد جلسات فیزیوتراپی سیاتیک به شدت درد، علت اصلی درگیری عصب و وضعیت عمومی بدن بیمار بستگی دارد.
اما به‌طور میانگین، بین ۸ تا ۱۵ جلسه فیزیوتراپی طی ۴ تا ۶ هفته برای بیشتر بیماران کافی است تا درد و التهاب به‌طور محسوس کاهش پیدا کند.

در موارد خفیف (مثل گرفتگی عضله پریفورمیس یا التهاب جزئی)، ممکن است بعد از ۳ تا ۵ جلسه بیمار بهبود واضحی احساس کند.
اما در سیاتیک‌های ناشی از فتق دیسک متوسط یا تنگی کانال نخاعی، روند درمان معمولاً طولانی‌تر است و ممکن است تا ۸ هفته ادامه یابد.

بیشتر : معرفی بهترین مرکز فیزیوتراپی

عواملی که مدت درمان سیاتیک را تعیین می‌کنند

1. شدت آسیب: هرچه فشار روی عصب بیشتر باشد، روند ترمیم کندتر است.

2. سن بیمار: در سنین بالاتر، پاسخ بدن به درمان فیزیکی کمی آهسته‌تر است.

3. وزن و وضعیت بدنی: اضافه وزن فشار بیشتری روی کمر و عصب سیاتیک وارد می‌کند.

4. انجام تمرینات خانگی: بیمارانی که تمرینات فیزیوتراپی را در منزل هم ادامه می‌دهند، سریع‌تر بهبود می‌یابند.

5. علت زمینه‌ای: اگر علت اصلی، دیسک مزمن یا لغزش مهره باشد، گاهی نیاز به جلسات نگهدارنده ماهانه وجود دارد.

برنامه معمول فیزیوتراپی برای سیاتیک

دستگاه‌های فیزیوتراپی برای درمان سیاتیک

در فیزیوتراپی سیاتیک از دستگاه‌های متنوعی استفاده می‌شود تا هم التهاب و اسپاسم عضلات کاهش یابد، هم روند ترمیم عصب سریع‌تر انجام شود.
انتخاب نوع دستگاه بستگی به علت اصلی درد، مرحله‌ی بیماری (حاد یا مزمن)، و نظر فیزیوتراپیست دارد.

در ادامه با مهم‌ترین دستگاه‌های مورد استفاده برای درمان سیاتیک آشنا می‌شوید

1. دستگاه TENS (تحریک الکتریکی عصب از راه پوست)

دستگاه TENS با ارسال پالس‌های الکتریکی ضعیف از طریق پدهای چسبی روی پوست، انتقال پیام درد به مغز را کاهش می‌دهد و بدن را تحریک می‌کند تا اندورفین طبیعی ترشح کند.
درد را بدون دارو کاهش می‌دهد
قابل استفاده در کلینیک و گاهی در خانه (با تجویز پزشک)
احساس بیمار: سوزن‌سوزن خفیف و بدون درد

2. دستگاه اولتراسوند تراپی

در این روش، امواج صوتی با فرکانس بالا به بافت‌های عمقی بدن نفوذ کرده و گرمای کنترل‌شده‌ای ایجاد می‌کنند.
این گرما باعث افزایش گردش خون، کاهش التهاب و تسریع ترمیم عضلات می‌شود.
مناسب برای سیاتیک ناشی از گرفتگی عضله پیریفورمیس
زمان هر جلسه: حدود ۵ تا ۸ دقیقه برای هر ناحیه

3. دستگاه لیزر تراپی کم‌توان (LLLT)

لیزر درمانی یکی از روش‌های جدیدتر فیزیوتراپی است که با استفاده از نور متمرکز، سلول‌ها را برای ترمیم و بازسازی تحریک می‌کند.
در مطالعات نشان داده شده که لیزر می‌تواند درد مزمن سیاتیک را در ترکیب با تمرین‌درمانی به‌طور چشمگیری کاهش دهد.
اثر ضدالتهاب و ترمیمی
بدون درد و غیرتهاجمی

4. دستگاه تراکشن (کشش ستون فقرات)

در بیماران مبتلا به فتق دیسک یا تنگی کانال نخاعی، تراکشن ستون فقرات کمک می‌کند تا فاصله بین مهره‌ها کمی افزایش پیدا کند و فشار از روی عصب سیاتیک برداشته شود.
انجام فقط در کلینیک زیر نظر متخصص
بسیار مفید در سیاتیک ناشی از دیسک بین‌مهره‌ای

5. دستگاه مادون قرمز (Infrared Therapy)

اشعه مادون قرمز با گرمای عمقی خود موجب شل شدن عضلات، بهبود خون‌رسانی و کاهش اسپاسم عصبی می‌شود.
این روش معمولاً در کنار ماساژ یا تمرین‌درمانی استفاده می‌شود تا اثربخشی درمان بیشتر شود.

6. دستگاه شاک‌ویو (Shockwave Therapy)

شاک‌ویو با امواج فشاری به بافت‌ها کمک می‌کند تا ترمیم طبیعی تحریک شود.
در سیاتیک‌های مزمن یا چسبندگی‌های بافتی، ممکن است چند جلسه شاک‌ویو باعث بهبود چشمگیر درد شود.
استفاده محدودتر، معمولاً در مراحل پیشرفته‌تر

7. دستگاه‌های خانگی فیزیوتراپی

در سال‌های اخیر دستگاه‌های کوچک خانگی مثل TENS پرتابل، کمربندهای حرارتی یا ماساژورهای لرزشی برای تسکین درد سیاتیک در دسترس هستند.
البته این وسایل نباید جایگزین فیزیوتراپی تخصصی شوند، اما می‌توانند در فواصل بین جلسات کلینیکی یا برای نگهداری درمان مؤثر باشند.

کمربند پلاتینر در درمان سیاتیک

کمربند پلاتینر، دستگاهی پوشیدنی است که برای درمان دردهای کمر، از جمله عصب سیاتیک، طراحی شده است. این کمربند از فناوری‌ مشترکی که تحت عنوان UIC Technology نامیده می‌شود بهره می‌برد؛ ترکیبی از اولتراسوند (Ultrasound)، مادون‌قرمز (Infrared) و پالس ساعت-یا پالس الکتریکی (Clock Pulse / Pulse Clock).

تکنولوژی‌های اصلی

1. اولتراسوند: امواج صوتی با فرکانس بالا که به لایه‌های عمقی بافت نفوذ کرده و باعث افزایش جریان خون، کاهش التهاب و ترمیم بافت می‌شود.

2. مادون‌قرمز (Infrared): تابش حرارتی عمقی که با گرم کردن بافت‌های زیرین موجب افزایش گردش خون، کاهش اسپاسم و آماده‌سازی عضلات و عصب برای درمان می‌شود.

3. پالس ساعت / پالس الکتریکی (Clock Pulse Technology): ارسال پالس‌های الکتریکی ملایم به عضلات و بافت‌ها که شبیه ماساژ الکترونیکی عمل می‌کند؛ کمک می‌کند تا عضلات شل شوند، درد کاهش یابد و تحرک افزایش پیدا کند.

کاربردهای این کمربند برای سیاتیک

• کاهش پایدار درد تیرکشنده و سوزشی در مسیر عصب سیاتیک

• تسکین اسپاسم عضلات اطراف عصب

• بهبود جریان خون و اکسیژن‌رسانی به عصب و بافت‌های آسیب‌دیده

• قابل استفاده در منزل به‌عنوان مکمل درمان کلینیکی

• کمک به کاهش احتمال عود مجدد درد

نکات استفاده ایمن

• معمولاً در مراحل مزمنِ سیاتیک (نه فاز حاد شدید) توصیه می‌شود.

• زمان استفاده معمول: ۱۵ تا ۳۰ دقیقه در هر نوبت (مطابق دستورالعمل دستگاه).

• افرادی که دارای ضربان‌ساز قلب، ایمپلنت فلزی حساس یا بارداری هستند، باید با پزشک یا فیزیوتراپیست مشورت کنند.

• این دستگاه جایگزین فیزیوتراپی تخصصی نیست؛ بلکه مکمل آن است و بهتر است با برنامه درمانی فیزیوتراپی منظم همراه شود.

مراقبت‌ها و نکات مهم پس از فیزیوتراپی سیاتیک

رعایت مراقبت‌های بعد از فیزیوتراپی به اندازه‌ی خود جلسات درمانی اهمیت دارد.
بدن در طول فیزیوتراپی در حال ترمیم و بازسازی بافت‌هاست و هر رفتار اشتباه می‌تواند نتیجه درمان را کند یا حتی بی‌اثر کند.
در ادامه مهم‌ترین نکاتی که باید پس از هر جلسه فیزیوتراپی رعایت کنید آورده شده است

۱. استراحت کافی، اما نه مطلق

پس از هر جلسه فیزیوتراپی، ۱ تا ۲ ساعت استراحت سبک توصیه می‌شود،
اما استراحت طولانی‌مدت یا درازکشیدن زیاد می‌تواند روند بهبود را کند کند.
تحرک ملایم مثل راه‌رفتن آرام بهترین انتخاب است.

۲. استفاده از گرما برای تسکین

در ۲۴ ساعت بعد از جلسه فیزیوتراپی،
استفاده از کمپرس گرم یا دستگاه مادون قرمز خانگی مثل کمربند پلاتینر به کاهش اسپاسم عضلات کمک می‌کند.
گرما باعث افزایش جریان خون و تسریع روند ترمیم عصب می‌شود.

۳. پرهیز از حرکات ناگهانی یا چرخشی

پس از فیزیوتراپی، عضلات در حالت انعطاف‌پذیر و نیمه‌گرم هستند؛
بنابراین چرخش ناگهانی، بلند کردن اجسام سنگین یا نشستن طولانی می‌تواند فشار مجدد روی عصب سیاتیک وارد کند.

۴. حفظ وضعیت درست بدن

در نشستن، پشت باید صاف و کف پاها روی زمین باشند.
بهتر است از بالش‌های ارگونومیک یا پشتی‌های کمری استفاده شود.
در هنگام خواب، به پهلوی مخالف درد بخوابید و بالش کوچکی بین زانوها بگذارید.

۵. ادامه تمرینات خانگی

تمرین‌های ساده‌ای مثل حرکت زانو به سینه یا پل باسن باید روزانه انجام شوند تا عضلات حمایت‌کننده ستون فقرات قوی بمانند.
توقف ناگهانی تمرینات پس از کاهش درد، یکی از شایع‌ترین دلایل بازگشت مجدد سیاتیک است.

۶. تغذیه و مکمل‌های مفید

مصرف مواد غذایی ضدالتهاب مانند ماهی، گردو، زردچوبه و سبزیجات برگ‌دار می‌تواند به ترمیم بافت‌های عصبی کمک کند.
همچنین ویتامین‌های B1، B6، B12، منیزیم و امگا-۳ نقش مهمی در بازسازی عصب و کاهش التهاب دارند.

۷. استفاده دوره‌ای از کمربند پلاتینر

پس از پایان جلسات فیزیوتراپی، استفاده از کمربند پلاتینر می‌تواند به حفظ نتیجه درمان کمک کند.
فناوری اولتراسوند و مادون قرمز آن باعث می‌شود جریان خون در ناحیه کمری فعال بماند و از بازگشت اسپاسم یا خشکی عضلات جلوگیری شود.

سوالات متداول درباره فیزیوتراپی سیاتیک

1. فیزیوتراپی برای سیاتیک چقدر طول می‌کشد؟

در اغلب موارد، بین ۴ تا ۶ هفته درمان منظم فیزیوتراپی برای کاهش چشمگیر درد و بازگشت عملکرد کافی است.

2. آیا فیزیوتراپی سیاتیک دردناک است؟

خیر، معمولاً دردناک نیست. در جلسات اولیه ممکن است کمی احساس کشش یا سوزش ملایم داشته باشید که طبیعی و موقتی است.

3. چند جلسه فیزیوتراپی برای درمان سیاتیک لازم است؟

بسته به شدت آسیب، معمولاً ۸ تا ۱۵ جلسه برای بیشتر بیماران کافی است تا عصب به حالت طبیعی برگردد.

4. بهترین دستگاه فیزیوتراپی برای سیاتیک چیست؟

دستگاه‌های TENS و اولتراسوند تراپی بیشترین کاربرد را دارند. ترکیب این دو با تمرین‌درمانی معمولاً بهترین نتیجه را می‌دهد.

5. آیا می‌توان فیزیوتراپی سیاتیک را در خانه انجام داد؟

بله، برخی تمرینات کششی و تقویتی را می‌توان در خانه ادامه داد، اما برنامه اولیه باید زیر نظر فیزیوتراپیست تنظیم شود.

6. فیزیوتراپی بهتر است یا عمل جراحی برای سیاتیک؟

در موارد خفیف تا متوسط، فیزیوتراپی گزینه اول درمان است.
جراحی فقط زمانی انجام می‌شود که درد یا بی‌حسی شدید پس از چند ماه درمان غیرجراحی برطرف نشود.

7. آیا کمربند پلاتینر می‌تواند جایگزین فیزیوتراپی شود؟

خیر، اما می‌تواند تکمیل‌کننده فیزیوتراپی باشد.
فناوری اولتراسوند، پالس و اینفرارد آن به کاهش التهاب و تسکین عضلات بین جلسات درمانی کمک می‌کند.

8. آیا فیزیوتراپی سیاتیک برای سالمندان هم مؤثر است؟

بله، در واقع یکی از ایمن‌ترین روش‌ها برای سالمندان است، چون بدون دارو و جراحی انجام می‌شود و با تمرینات سبک سازگار است.

9. بعد از چند جلسه فیزیوتراپی باید انتظار بهبود داشت؟

بیشتر بیماران از جلسه سوم یا چهارم به بعد کاهش تدریجی درد و افزایش تحرک را احساس می‌کنند.

10. آیا فیزیوتراپی باعث عود نکردن سیاتیک می‌شود؟

اگر بیمار تمرینات خانگی و اصلاح وضعیت بدن را ادامه دهد، احتمال عود مجدد سیاتیک بسیار پایین می‌آید.