درمان قطعی روماتیسم مفصلی (آرتریت روماتوئید) چگونه است؟

رماتیسم مفصلی یا آرتریت روماتوئید (RA) یک بیماری مزمن پیشرونده است که درمان قطعی برای آن وجود ندارد. درمان روماتیسم تنها با هدف کاهش علائم و حفظ توانایی جسمی بیمار تا حد ممکن انجام می‌شود. درمان روماتیسم مفصلی باید شامل برنامه کامل جسمی، روحی و کیفیت زندگی باشد. درمان های رایج  آرتریت روماتوئید شامل استفاده از داروهایی به نام DMARDS است که سبب خنثی کردن مواد شیمیایی در بدن بیمار می‌شود که عامل اصلی تخریب مفاصل است. درمان به موقع روماتیسم بشدت منجر به کاهش علائم این بیماری و افزایش کیفیت زندگی فرد می شود.

روماتیسم مفصلی چیست؟

روماتیسم مفصلی یا آرتریت روماتوئید یک نوع بیماری خودایمنی مزمن است که عمدتاً مفاصل را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در این بیماری، سیستم ایمنی بدن به اشتباه، بافت‌های سالم مفاصل را مورد حمله قرار می‌دهد و باعث التهاب، درد و آسیب به بافت‌های مفصلی می‌شود. این بیماری می‌تواند باعث تخریب مفاصل، محدودیت حرکت و اختلال در کیفیت زندگی فرد شود.

بر خلاف آسیب ساییدگی ناشی از استئوآرتریت که اغلب به استخوان محدود می‌شود، آرتریت روماتوئید معمولاً به پوشش مفاصل، به ویژه مفاصل کوچک دست و پا، حمله می‌کند. این التهاب باعث تورم و درد شدید می‌شود که در نتیجه ممکن است به فرسایش استخوان و تغییر شکل مفصل منجر شود.

بیشترین آسیب معمولاً در این بیماری به مفاصل وارد می‌شود، اما التهابات مربوطه می‌توانند به نقاط دیگر بدن مانند پوست، چشم‌ها (به ویژه قرنیه)، ریه‌ها (با آمبولی) قلب (با تغییراتی همچون پریکاردیت و آریتمی‌های مختلف) و عروق خونی (مانند واسکولیت) آسیب برسانند. این بیماری عمدتاً در زنان جوان بیشتر از مردان رخ می‌دهد و می‌تواند تأثیراتی جدی بر روی کیفیت زندگی و قابلیت اجتماعی فرد داشته باشد.

علت روماتیسم مفصلی چیست؟

روماتیسم مفصلی یا آرتریت روماتوئید (RA) یک بیماری پیچیده است که علت دقیق آن هنوز به طور کامل مشخص نشده است، اما تحقیقات نشان می‌دهند که ترکیبی از عوامل ژنتیکی، هورمونی و عوامل محیطی احتمال دارد در بروز و توسعه آن نقش داشته باشند.

عوامل ژنتیکی از علل قوی بروز روماتیسم مفصلی

برخی از تحقیقات نشان داده‌اند که تغییرات در ژن های خاصی، به خصوص ژن های مربوط به آنتی ژن لکوسیت انسانی (HLA)، می‌توانند باعث افزایش خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید شوند. HLA یک سیستم برچسب‌گذاری در سلول‌های بدن است که به سیستم ایمنی کمک می‌کند تا پروتئین‌های مختلف را تشخیص دهد. افرادی که تغییرات خاصی در ژن‌های HLA دارند، ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به RA قرار بگیرند.

عوامل محیطی و هورمونی: از علل احتمالی بروز روماتیسم مفصلی

به طور معمول، سیستم ایمنی بدن از شما در برابر بیماری محافظت می‌کند. در آرتریت روماتوئید، چیزی سیستم ایمنی بدن را تحریک می‌کند تا به مفاصل حمله کند. عواملی مانند عفونت‌ها، سیگار کشیدن و استرس‌های فیزیکی یا روانی می‌توانند به عنوان محرک‌های بروز آرتریت روماتوئید عمل کنند. این عوامل می‌توانند سیستم ایمنی را تحریک کرده و باعث ایجاد التهاب در مفاصل شوند.

تحقیقات نشان داده است که تغییرات در سطوح هورمونی، به ویژه هورمون‌های جنسی مانند استروژن نیز ممکن است در توسعه RA نقش داشته باشند، به ویژه زمانی که زنان در سنینی هستند که سطوح هورمونی آن‌ها متغیر است. به طور کلی، آرتریت روماتوئید یک بیماری پیچیده است که از عوامل متعددی از جمله ژنتیکی، محیطی و هورمونی تاثیر می‌پذیرد. درک بهتر از این عوامل می‌تواند به بهبود درمان و مدیریت این بیماری کمک کند و به فهم بهتری از مکانیسم‌های آن منجر شود.

روش‌های مختلف درمان آرتریت روماتوئید (روماتیسم مفصلی) چگونه است؟

روش‌های درمانی آرتریت روماتوئید شامل مجموعه‌ای از تدابیر و مداخلات است که به کنترل علائم بیماری، بهبود عملکرد مفاصل و افزایش کیفیت زندگی افراد کمک می‌کنند. این روش‌ها شامل موارد زیر می‌شوند:

• NSAIDها
• استروئیدها
• اصلاح تغذیه
• داروهای DMARDS سنتی
• داروهای DMARDS بیولوژیک
• فیزیوتراپی
• جراحی

داروی روماتیسم مفصلی به دسته‌های مختلفی تقسیم می‌شوند که هر یک از آنها برای کنترل علائم مختلف بیماری استفاده می‌شوند. در زیر، نمونه‌هایی از داروهای درمانی برای روماتیسم مفصلی آورده شده است.

داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)؛ مسکن برای روماتیسم مفصلی

مثل ایبوپروفن، ناپروکسن، دیکلوفناک، که برای کاهش درد، تورم و التهاب در مفاصل استفاده می‌شوند. همه این داروها مستقل از اثر ضد التهابی خود، دارای خواص ضد درد خفیف تا متوسط نیز هستند. توجه به این نکته ضروری است که این داروها به تنهایی سیر بیماری آرتریت روماتوئید را تغییر نمی دهند یا از تخریب مفاصل جلوگیری نمی کنند.

بیشتر بخوانید: درمان سنتی روماتیسم

استروئیدها؛ مصرف استروئیدها برای کاهش درد روماتیسم مفصلی

برای RA شدید یا زمانی که علائم شعله ور می شوند، پزشک ممکن است استروئیدها را برای کاهش درد و سفتی توصیه کند. در بیشتر موارد، می توان از آنها به طور موقت برای آرام کردن شعله استفاده کرد. اما برخی از افراد برای کنترل درد و التهاب نیاز به مصرف طولانی مدت استروئید دارند. موارد رایج شامل هیدروکورتیزون (Cortef)، متیل پردنیزولون (Medrol) و پردنیزون (Deltasone) است که در مطلبی از سایت پزشکی nhs به آن پرداخته شد.

می توانید استروئیدها را به صورت تزریق مستقیم به مفصل ملتهب دریافت کنید یا آنها را به صورت قرص مصرف کنید. واکسن عوارض جانبی کمتری ایجاد می کند. اما شما نمی توانید آنها را بیش از یک بار در هر 3 یا 4 ماه دریافت کنید، زیرا می توانند استخوان ها و بافت های شما را ضعیف کنند.

بیشتر بخوانید: تغذیه روماتیسم مفصلی

داروهای ضد روماتوئید DMARDS سنتی؛ متوترکسات، آروا، آزاسان

این داروها آنزیم هایی که سیستم ایمنی بدن افراد مبتلا به روماتوئید برای حمله به مفاصل ترشح می‌کند را خنثی می‌کند. مصرف این دسته از داروها به دلیل کاهش سیستم ایمنی بدن احتمال ابتلا به عفونت را افزایش می‌دهد. داروهای DMARD سنتی برای آرتریت روماتوئید عبارتند از:

• هیدروکسی کلروکین (پلاکونیل و Quineprox)
• سولفاسالازین (آزولفیدین و Sulazine)
• متوترکسات (اوترکساپ، Rasuvo، روماتروکس، ترکسال)
• لفلونوماید (آراوا)
• آزاتیوپرین (آزاسان، ایموران)

بنابر مطلبی از سایت پزشکی ncbi داروهای DMARDS از انواع اصلی داروهای ضد آرتریت روماتوئید هستند که به طور قطع مانع پیشرفت بیماری می شوند. هر قدر بیمار سریعتر درمان های دارویی خود را با این دسته از داورها شروع کند احتمال افزایش کیفیت زندگی فرد به شدت افزایش می یابد.

بیشتر بخوانید: تغذیه روماتیسم

داروهای ضد روماتوئید DMARD بیولوژیک

داروهای بیولوژیک مانع فعالیت مواد شیمیایی موجود در خون که عامل تخریب مفاصل است می شود. مصرف این داروها تا حد زیادی از پیشرفت بیماری جلوگیری می‌کند و معمولا در صورتیکه داروهای ضدروماتوئید سنتی اثربخش نباشند تجویز می شوند. برخی از انواع این داروها شامل:

• مهارکننده فاکتور نکروز تومور (TNF)
• مهارکننده سلول (B-Cell inhibitors)
• مهارکننده اینترلوکین (Interleukin Inhibitors)
• تعدیل‌کننده‌های تحریک هم‌زمان انتخابی (Selective Co-stimulation Modulators)
• مهارکننده های JAK

بیشتر بخوانید: برای آشنایی با علائم زانو درد این مطلب را که به بررسی جامع علل شایع زانو درد و درمان پیشنهادی انواع زانو درد پرداخته مراجعه کنید.

مهارکننده جک (JAK)

مهارکننده‌های JAK (Janus kinase inhibitors) یک دسته از داروهای جدید هستند که برای درمان روماتیسم مفصلی (RA) استفاده می‌شوند. این داروها با مهار فعالیت آنزیم‌های JAK، که نقش کلیدی در مسیرهای سیگنال‌دهی التهاب دارند، به کاهش التهاب و تسکین علائم بیماری کمک می‌کنند.

آنزیم‌های JAK در داخل سلول‌های ایمنی قرار دارند و به انتقال سیگنال‌های مرتبط با التهاب کمک می‌کنند. مهارکننده‌های JAK با جلوگیری از فعالیت این آنزیم‌ها، باعث کاهش تولید مواد التهابی می‌شوند. این فرآیند به کاهش التهاب در مفاصل و تسکین علائم RA کمک می‌کند.

مهارکننده‌های JAK مورد استفاده در RA

چندین مهارکننده JAK برای درمان RA تایید شده‌اند:

1. توفاسیتینیب (Tofacitinib): اولین مهارکننده JAK تایید شده برای RA که با نام تجاری Xeljanz نیز شناخته می‌شود.
2. باریسیتینیب (Baricitinib): با نام تجاری Olumiant، که برای RA متوسط تا شدید استفاده می‌شود.
3. اوپاداسیتینیب (Upadacitinib): با نام تجاری Rinvoq، برای درمان RA در بیمارانی که به دیگر داروها پاسخ مناسبی نداده‌اند.

مزایای مهارکننده‌های JAK چیست؟

از جمله مزایای استفاده از مهارکننده‌های JAK (Janus kinase inhibitors) در درمان روماتیسم مفصلی می‌توان به موراد زیر اشاره کرد:

• کاهش سریع التهاب: این داروها می‌توانند به سرعت التهاب را کاهش داده و علائم RA را تسکین دهند.
• استفاده آسان: به صورت خوراکی مصرف می‌شوند و نیاز به تزریق ندارند.
• موثر در موارد مقاوم به درمان: برای بیمارانی که به داروهای دیگر پاسخ مناسبی نداده‌اند، مهارکننده‌های JAK می‌توانند گزینه موثری باشند.

مهارکننده‌های JAK یک گزینه موثر و نوین برای درمان روماتیسم مفصلی هستند، به ویژه برای بیمارانی که به درمان‌های دیگر پاسخ نداده‌اند. این داروها با کاهش التهاب و تسکین علائم بیماری می‌توانند کیفیت زندگی بیماران را بهبود بخشند، اما نیاز به نظارت دقیق و مدیریت مناسب عوارض جانبی دارند.

عوارض جانبی مهارکننده‌های JAK (Janus kinase inhibitors)

مانند همه داروها، مهارکننده‌های JAK نیز ممکن است عوارض جانبی داشته باشند. برخی از این عوارض شامل:

• افزایش خطر عفونت: به دلیل سرکوب سیستم ایمنی، خطر ابتلا به عفونت‌های مختلف افزایش می‌یابد.
• عوارض گوارشی: مانند تهوع، استفراغ و اسهال.
• افزایش خطر لخته‌های خونی: به ویژه در بیمارانی که عوامل خطرزای دیگری دارند.
• تغییرات در نتایج آزمایشات خونی: مانند کاهش تعداد سلول‌های سفید خون یا افزایش آنزیم‌های کبدی.

بیمارانی که از مهارکننده‌های JAK استفاده می‌کنند، نیاز به نظارت منظم توسط پزشک دارند تا عوارض جانبی احتمالی به موقع شناسایی و مدیریت شوند. قبل از شروع درمان با مهارکننده‌های JAK، باید با پزشک خود در مورد مزایا و معایب احتمالی مشورت کنید و هرگز بدون مشورت با پزشک خود مصرف دارو را قطع نکنید.

درمان روماتیسم به کمک فیزیوتراپی و کاردرمانی

فیزیوتراپی یکی از روش‌های مؤثر در درمان روماتیسم مفصلی است. این روش شامل تمرینات و تکنیک‌های مختلف فیزیکی است که به کمک فیزیوتراپی‌گر یا متخصص توانبخشی انجام می‌شود. هدف اصلی فیزیوتراپی در درمان روماتیسم مفصلی، افزایش عملکرد مفاصل، بهبود قوام عضلات، و کاهش درد و تورم است. در زیر نمونه‌هایی از تمرینات و تکنیک‌هایی که در فیزیوتراپی برای درمان روماتیسم مفصلی ممکن است به کار رود آمده است:

• تمرینات انعطاف‌پذیری و حرکتی: این تمرینات به کمک فرد در بهبود انعطافپذیری مفاصل و بهبود حرکات طبیعی مفاصل کمک می‌کنند.
• تمرینات تقویتی: تمریناتی که به کمک وزنه‌ها یا دستگاه‌های تمرینی انجام می‌شوند، برای تقویت عضلات اطراف مفاصل بسیار مفید هستند.
• تمرینات تعادل و کنترل عضلات: تمریناتی که به بهبود تعادل و کنترل عضلات کمک می‌کنند و از سقوط‌های احتمالی جلوگیری می‌کنند.
• تکنیک‌های مداومت: استفاده از تکنیک‌هایی مانند گرما و سرداستفاده به منظور تسکین درد، تسکین تورم و بهبود خونرسانی به مفاصل.
• ماساژ: ماساژ ملاحظه‌گرانه و متناسب با وضعیت مفاصل و عضلات، به کاهش درد و تسکین تنش‌های عضلانی کمک می‌کند.
• تمرینات در آب: تمرینات در آب با کمک جریان آب به کمک فشار و رهایی از وزن بدن، به تقویت عضلات و کاهش اثرات جاذبه کمک می‌کنند.

برنامه تغذیه‌ای متنوع و سالم برای درمان روماتیسم

تغذیه مناسب می‌تواند نقش مهمی در کنترل علائم و بهبود وضعیت روماتیسم مفصلی ایفا کند. تغذیه سالم و مناسب می‌تواند به کاهش التهاب، تقویت سیستم ایمنی و بهبود کیفیت زندگی کمک کند. در ادامه نکاتی درباره تغذیه مناسب برای درمان روماتیسم مفصلی آمده است:

• مواد ضد التهاب طبیعی: برخی مواد غذایی مانند ماهی چرب (سردابی، سالمون، ماکرل)، مغز گردو و بادام، سبزیجات تارتاری، توت‌ها و زردآلو دارای خواص ضد التهابی طبیعی هستند.
• اسیدهای چرب امگا-3: مصرف اسیدهای چرب امگا-3 که در ماهی‌های چرب و روغن‌های ماهی مانند روغن کریل و روغن اسکوآلن وجود دارد، می‌تواند به کاهش التهاب مفاصل کمک کند.
• مواد غذایی ضداکسیدانی: میوه‌ها و سبزی‌جات غنی از ویتامین C و E و سایر آنتی‌اکسیدان‌ها به کاهش آسیب اکسیداتیو و التهاب کمک می‌کنند.
• رژیم غذایی ضد التهابی: رژیم‌های غذایی که شامل میوه‌ها، سبزی‌جات، غلات کامل، ماهی و روغن زیتون هستند، به کاهش التهاب کمک می‌کنند.
• مصرف کلسیم و ویتامین: D این مواد غذایی به حفظ سلامت استخوان‌ها و کاهش عوارض مفصلی مرتبط با روماتیسم مفصلی کمک می‌کنند.
• کاهش مصرف مواد غذایی آلرژی‌زا: برخی افراد ممکن است به مواد غذایی خاصی حساسیت داشته باشند که می‌تواند علائم روماتیسم مفصلی را تشدید کند. در این صورت، شناسایی و کاهش مصرف این مواد می‌تواند مفید باشد.

همچنین، تغذیه مناسب تنها یک جزء از درمان روماتیسم مفصلی است و باید به همراه سایر تدابیر درمانی مورد استفاده قرار گیرد.

بیشتر بخوانید: خواص مکمل ویتامین D

استراحت مناسب و درمان‌های خانگی روماتیسم

درمان‌های خانگی ممکن است به کمک کاهش علائم و تسکین درد در روماتیسم مفصلی کمک کنند. این درمان‌ها عمدتاً بر اساس تجربیات شخصی و مشاوره‌های عمومی انجام می‌شوند و نباید به عنوان جایگزین درمان‌های پزشکی مورد استفاده قرار گیرند. در زیر چند مورد از درمان‌های خانگی معمول برای کمک به کاهش علائم روماتیسم مفصلی آورده شده است:

• استفاده از کمپرس گرم و سرد : استفاده از کمپرس‌های گرم یا سرد بر روی مناطق دردناک مفاصل می‌تواند به کاهش درد و تسکین التهاب کمک کند.
• تمرین تنفس عمیق: تمرینات تنفس عمیق و آرام‌بخش می‌تواند به کاهش تنش‌های عضلانی و استرس کمک کند.
• استراحت و خواب کافی: استراحت مناسب و خواب کافی به جبران افت انرژی و بهبود حالت عمومی بدن کمک می‌کند.
• تغذیه سالم: مصرف میوه‌ها، سبزیجات ‌، غلات کامل، ماهی‌های چرب و منابع سالم از پروتئین به کاهش التهاب و افزایش سلامت مفاصل کمک می‌کند.
• تدابیر فیزیکی: مثلاً استفاده از تخت خواب مناسب و صندلی‌هایی که حمایت از پشتی و مفاصل را ارتقا می‌دهند.
• ماساژ ملایم: انجام ماساژ ملایم در مناطق مورد درد و تورم مفاصل می‌تواند تسکین کمک کند.

مهمترین نکته این است که قبل از انجام هر درمان خانگی، با پزشکتان مشورت کنید تا اطمینان حاصل شود که این روش‌ها با وضعیت شما سازگار هستند و به درمان اصلی شما ضرر نمی‌زنند. برای آشنایی با انواع روشهای درمان خانگی و درمان طبیعی روماتیسم مفصلی از این مطلب بازدید کنید.

نقش سبک زندگی در کنترل روماتیسم

تغییرات در سبک زندگی می‌توانند در کنترل علائم روماتیسم مفصلی و بهبود کیفیت زندگی شما نقش مهمی ایفا کنند. این تغییرات شامل اقدامات مختلفی از جمله تغییرات در فعالیت‌های روزمره، تغذیه، تمرینات و مراقبت‌های خودمراقبتی می‌شوند. در زیر تغییرات مهمی که می‌توان در سبک زندگی اعمال کرد برای مدیریت و درمان روماتیسم مفصلی آورده شده است:

• کاهش وزن: اگر اضافه وزن دارید، کاهش وزن می‌تواند فشار بر مفاصل را کاهش داده و علائم روماتیسم مفصلی را تسکین دهد.
• مدیریت استرس: تمرکز بر مدیریت استرس و انجام تکنیک‌های آرامشی مانند مدیتیشن، یوگا یا تمرین تنفس می‌تواند به کاهش علائم روماتیسم مفصلی کمک کند.
• استفاده از وسایل کمکی: در صورت لزوم، استفاده از وسایل کمکی مانند عصا می‌تواند در کاهش فشار بر مفاصل و بهبود عملکرد کمک کند.
• خودداری آر انجام فعالیت‌های خطرناک: جلوگیری از انجام فعالیت‌های خطرناک که می‌تواند مفاصل را آسیب بزند، می‌تواند مفید باشد.
• تغییرات در سبک زندگی بهترین هنر مدیریت روماتیسم مفصلی است. آموزش به بیمار در مورد مدیریت بیماری و کنترل علائم، اجتناب از تنش‌های مفصلی و پیشگیری از آسیب به مفاصل ، نقش موثری در جلوگیری و درمان روماتیسم مفصلی دارد.

درمانهای جراحی برای روماتیسم

در موارد شدید و پیشرفته روماتیسم مفصلی، درمان جراحی ممکن است به عنوان یک گزینه آخر در نظر گرفته شود. اهداف اصلی از جراحی در درمان روماتیسم مفصلی شامل بهبود عملکرد مفاصل، کاهش درد، و افزایش کیفیت زندگی می‌باشند. در زیر نمونه‌هایی از جراحی‌های معمول در روماتیسم مفصلی آورده شده است:

• جراحی تعویض مفصل (آرتروپلاستی): در این نوع جراحی، مفصل آسیب‌دیده جایگزین مفصل مصنوعی یا ترمیم‌شده می‌شود. این جراحی می‌تواند بهبود عملکرد مفصل، تسکین درد و بهبود کیفیت زندگی را به افراد با روماتیسم مفصلی بیاورد.
• جراحی تنظیمی مفاصل: در برخی موارد، تنظیم مفصل‌ها به کمک جراحی انجام می‌شود تا عملکرد مفاصل بهبود یابد و فرصت تخریب بیشتر را کاهش دهد.
• جراحی ترمیمی مفاصل: در برخی موارد، مفصل‌هایی مانند کشیش‌ها (پیچان و پیچاک) با تکنیک‌های جراحی ترمیم می‌شوند تا تنظیم دقیق‌تر و عملکرد بهتری داشته باشند.
• جراحی تخریب مفاصل: در موارد پیشرفته روماتیسم مفصلی، ممکن است جراحی برای تخریب و خرابی شدید مفاصل انجام شود. این نوع جراحی بهبود علائم و کاهش درد را هدف دارد.

جراحی روماتیسم مفصلی معمولاً در مواردی که به کمک درمان‌های دارویی یا غیرجراحی نتیجه‌ای به دست نیامده باشد یا شدت بیماری به حدی افزایش یافته باشد که کیفیت زندگی بخشیدن به فرد را محدود کرده باشد، در نظر گرفته می‌شود. قبل از تصمیم‌گیری درباره جراحی، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا اطلاعات دقیق‌تری درباره گزینه‌های درمانی و مزایا و معایب جراحی بدست آورید. هر فرد ممکن است نیاز به ترکیبی از این روش‌ها داشته باشد. بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا برنامه درمانی مناسب برای شما تعیین شود.

عوارض عدم درمان روماتیسم مفصلی چیست؟

عدم درمان روماتیسم مفصلی (RA) می‌تواند عوارض جدی و متعدد کوتاه‌مدت و بلندمدتی را به دنبال داشته باشد که بر کیفیت زندگی و سلامت عمومی بیمار تأثیر می‌گذارد. این شامل خسارت به مفاصل و بافت‌های اطراف آن، کاهش کیفیت زندگی به دلیل درد و محدودیت حرکت، افزایش خطر بروز مشکلات قلبی و عروقی و غیره می‌شود. در ادامه، این عوارض به تفصیل بیان شده‌اند:

عوارض کوتاه‌مدت عدم درمان روماتیسم مفصلی

دو مورد از شایع‌ترین عوارض کوتاه‌مدت عدم درمان روماتیسم مفصلی (RA) شامل شعله‌ور شدن بیماری و افزایش خطر عفونت است. خوشبختانه، با مصرف داروهای تجویز شده و پیروی از برنامه مدیریت بیماری ارائه شده توسط پزشک، می‌توان این خطرات را کاهش داد. با این حال، هر دو حالت همچنان می‌توانند به مشکلات جدی و تهدیدکننده زندگی منجر شوند.

شعله‌ور شدن بیماری

شعله‌ور شدن بیماری دوره‌ای از فعالیت زیاد بیماری و علائم شدید است که می‌تواند موجب درد، خستگی عمومی، ضعف و حتی تب شود. این دوره‌ها می‌توانند بسیار دردناک باشند و:

• برای روزها و هفته‌ها زندگی شما را مختل کنند.
• به اندازه‌ای شدید باشند که در کار، مراقبت از خانواده و انجام کارهای روزمره مانند لباس پوشیدن، رانندگی یا تهیه غذا اختلال ایجاد کنند.
• در صورت مداومت و تکرار، به آسیب به بافت‌های مفصلی و عضلانی منجر شوند که این می‌تواند باعث درد طولانی‌مدت، تغییر شکل مفصل و مشکلات تعادلی شود.
• التهاب مداوم ممکن است حتی به ریه‌ها، قلب و چشم‌ها نیز آسیب برساند.

همه این مسائل بر اهمیت دریافت درمان مناسب برای این بیماری خودایمنی مزمن تاکید دارند.

عفونت

روماتیسم مفصلی درمان‌نشده خطر ابتلا به انواع عفونت‌ها از جمله عفونت‌های تنفسی، باکتریایی و ویروسی را افزایش می‌دهد. مطالعات نشان می‌دهند که خطر عفونت در افراد مبتلا به RA دو برابر بیشتر از افرادی است که به این بیماری مبتلا نیستند.

حتی با مدیریت موفقیت‌آمیز بیماری، خطر عفونت وجود دارد. سیستم ایمنی در افراد مبتلا به RA به شدت مشغول حمله به مفاصل و بافت‌های دیگر است، بنابراین نمی‌تواند به خوبی از بدن در برابر عفونت‌ها محافظت کند. بنابراین هر چه بیماری شدیدتر باشد، خطر عفونت بیشتر است.

داروهای مورد استفاده برای درمان RA نیز می‌توانند خطر عفونت را افزایش دهند، زیرا این داروها سیستم ایمنی را سرکوب می‌کنند. یک مطالعه در سال 2016 توسط مجله PLoS Medicine نشان داد که کورتیکواستروئیدها بیشترین خطر را برای عفونت دارند. این مطالعه نشان داد که خطر عفونت در افرادی که کورتیکواستروئیدهای خوراکی مصرف می‌کنند، در مقایسه با افراد با شرایط مشابه که از این داروها استفاده نمی‌کنند، دو تا شش برابر بیشتر است. محققان خاطر نشان کردند که میزان خطر بستگی به دوز و مدت زمان مصرف استروئید دارد.

داروهای ضد روماتیسمی اصلاح‌کننده بیماری مانند متوترکسات و لفلونوماید نیز می‌توانند خطر عفونت را افزایش دهند. داروهای بیولوژیک مانند Humira (adalimumab) و Actemra (tocilizumab) نیز با خطر بیشتری برای عفونت‌های تنفسی، پوستی و بافت نرم همراه هستند.

مهم اسن بدانید که همه داروها با خطراتی همراه هستند، اما پزشک شما برنامه درمانی را به گونه‌ای تنظیم کرده است که مزایای آن بیشتر از خطرات باشد. پس هرگز بدون مشورت با پزشک خود، مصرف داروی تجویز شده را متوقف نکنید و اگر نگران خطر عفونت یا مسائل دیگر هستید، با پزشک خود صحبت کنید.

بیشتر بخوانید: کمربند پلاتینر

عوارض بلندمدت عدم درمان روماتیسم مفصلی

در صورت عدم درمان طولانی‌مدت، روماتیسم مفصلی (RA) نه تنها کیفیت زندگی شما را تحت تأثیر قرار می‌دهد، بلکه می‌تواند خطرات جدی برای سلامت شما ایجاد کند. التهاب مزمن و کنترل‌نشده می‌تواند منجر به ناتوانی و تغییر شکل مفاصل، مشکلات چشمی، علائم پوستی، اختلالات گردن و ستون فقرات، بیماری‌های قلبی، عروقی، مشکلات خونی و ریوی، پوکی استخوان، افسردگی و اضطراب شود.

• ناتوانی و بدشکلی مفصل: التهاب مزمن ناشی از RA می‌تواند به تخریب غضروف و استخوان‌های مفصل منجر شود. این وضعیت می‌تواند باعث ناتوانی دائمی و تغییر شکل مفاصل شود که به شدت حرکت و فعالیت‌های روزانه فرد را محدود می‌کند.
• مشکلات چشمی: التهاب مرتبط با RA می‌تواند چشم‌ها را تحت تأثیر قرار دهد. این مشکلات معمولاً در بخش جلویی چشم رخ می‌دهند و می‌توانند شامل خشکی چشم، یووئیت (التهاب لایه میانی چشم) و اسکلریت (التهاب سفیدی چشم) باشند.
• علائم پوستی: روماتیسم مفصلی می‌تواند به بروز بثورات، تاول‌ها و ندول‌های زیر پوستی منجر شود. این علائم پوستی ناشی از التهاب مزمن و پاسخ ایمنی بدن به بیماری هستند.
• مشکلات گردن، کمر و ستون فقرات: RA می‌تواند ستون فقرات، به ویژه در گردن را تحت تأثیر قرار دهد. این وضعیت می‌تواند به درد و محدودیت حرکت در این نواحی منجر شود.
• بیماری قلبی: RA درمان نشده خطر بیماری قلبی را افزایش می‌دهد. التهاب مزمن می‌تواند به آسیب‌دیدگی عروق و قلب منجر شود و خطر بیماری‌های قلبی عروقی مانند حمله قلبی و سکته مغزی را افزایش دهد.
• بیماری عروق خونی: التهاب عروق می‌تواند به واسکولیت (التهاب عروق خونی) منجر شود که باعث آسیب به رگ‌های خونی و کاهش جریان خون به اندام‌ها می‌شود. این وضعیت می‌تواند به آسیب جدی به اندام‌ها منجر شود.
• مشکلات ریوی: RA می‌تواند به بافت ریه آسیب بزند و منجر به مشکلاتی مانند فیبروز ریوی و پلورزی (التهاب پرده‌های اطراف ریه) شود.
• پوکی استخوان: التهاب مزمن و استفاده از داروهای کورتیکواستروئید برای کاهش التهاب می‌تواند به کاهش تراکم استخوانی و افزایش خطر شکستگی استخوان منجر شود.
• افسردگی و اضطراب: درد مزمن و محدودیت‌های فیزیکی ناشی از RA می‌تواند به خستگی شدید، افسردگی و اضطراب منجر شود که نیاز به درمان‌های روانی و حمایت اجتماعی دارد.
• مرگ زودهنگام: التهاب مزمن و عوارض جدی ناشی از RA می‌تواند عمر بیماران را کوتاه کند. چراکه خطر بیماری‌های قلبی، عفونت‌ها و سایر عوارض جدی می‌تواند به مرگ زودهنگام منجر شود. در مجموع، عدم درمان مناسب و به موقع RA می‌تواند به مشکلات جدی و متعدد منجر شود که زندگی بیمار را به شدت تحت تأثیر قرار می‌دهد. درمان‌های موجود می‌توانند به کاهش علائم، جلوگیری از عوارض و بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک کنند.

سخن پایانی

به طور کلی ، درمان روماتیسم مفصلی به دلیل گستره‌ی متغیری از نوع بیماری و شدت آن، می‌تواند متنوع باشد. معمولاً داروها برای کاهش التهاب، کنترل درد، و بهبود علائم استفاده می‌شوند. تغذیه سالم و مناسب باعث کاهش وزن بیش از حد و کاهش بار اضافی بر روی مفاصل می‌شود. برخی تمرینات فیزیکی می‌توانند مفاصل را تقویت کرده و انعطاف‌پذیری را افزایش دهند. ترکیبی از فعالیت و استراحت مناسب، به مفاصل فرصت ترمیم و بهبود می‌دهد. در مواردی که بیماری به طور جدی مفاصل را تحت تاثیر قرار داده باشد و به درمان‌های دیگر پاسخ ندهد، جراحی ممکن است ضروری باشد. مهمترین نکته این است که درمان را با هماهنگی و مشورت با یک پزشک تخصصی در این حوزه انجام دهید. هر فردی نیازهای منحصر به فرد خود را دارد و درمان باید بر اساس شرایط فردی تعیین شود.

بیشتر بخوانید: زانوبند زاپیامکس یک زانوبند طبی برای تسکین درد زانو است. برای خرید زانوبند زاپیامکس کلیک کنید.

سوالات متداول در مورد درمان روماتیسم مفصلی

1.درمان قطعی روماتیسم مفصلی چیست؟

درمان  روماتیسم مفصلی شامل دو دسته‌ی دارو‌های بیولوژیکی و دارو‌های ضد روماتیسمی اصلاح‌کننده (DMARDs) تقسیم می‌شوند.

2.برای درمان روماتیسم چه بخوریم؟

میوه و سبزیجات- ماهی های چرب- آجیل – دانه های روغنی- فلفل قرمز-زنجبیل-کرفس-چای سبز

3.آیا روماتیسم درمان دارد؟

بله روماتیسم درمان دارد. ولی درمان روماتیسم فقط مانع پیشرفت بیماری می شود و روند تخریب مفاصل را کند می کند.