پیاده روی برای تنگی کانال نخاعی مفید است؟

تنگی کانال نخاعی، که با باریک شدن فضای نخاعی ناشی از رشد استخوانهای جدید و زائد در ناحیه نخاعی همراه است، حرکت کردن را برای فرد با مشکل روبرو می کند. برخی بیمار را از فلج شدن ناشی از عوارض تنگی کانال نخاعی می ترسانند. به این ترتیب بیمار را روز به روز به سمت زندگی بی تحرک سوق می دهند. اما آیا راه رفتن و پیاده روی برای بیماران تنگی کانال نخاعی بد است؟ یا برعکس، پیاده روی می تواند نقش درمانی هم داشته باشد؟ پاسخ به این سوال هم می تواند بله باشد، هم خیر. در ادامه بیشتر به آن خواهیم پرداخت.

پیاده روی برای کدام مرحله از تنگی کانال نخاعی مفید است؟

بیماری تنگی کانال نخاعی ممکن است در بخش های مختلف ستون فقرات ایجاد شود و به همین دلیل در برخی از افراد کاملا بدون علامت است. همچنین تنگی کانال نخاعی مراحل مختلفی دارد و علائم در هر یک از مراحل می تواند کاملا متفاوت باشد. پیاده روی به عنوان ورزش تنگی کانال نخاعی در هر مرحله از بیماری می تواند تاثیر متفاوتی داشته باشد که در ادامه به آن می پردازیم.

پیاده روی در مرحله اول تنگی کانال نخاعی 

مرحله اول تنگی کانال نخاعی مرحله ای است که بیماری تازه شروع شده است و بیمار ممکن است خود متوجه تغییرات نشود. در این مرحله پیاده روی می تواند در جلوگیری از پیشرفت بیماری نقش داشته باشد. درحقیقت در این مرحله بیمار می تواند با انجام ورزش منظم بیماری را به طور کامل کنترل کند.

پیاده روی در مرحله دوم تنگی کانال نخاعی 

با باریک شدن فضای نخاعی فضا برای عصب هایی که از درون کانال به سراسر بدن انتقال پیدا می کنند کم می شود ودرنتیجه عصب ها تحت فشار قرار می گیرد. در این مرحله به این دلیل که بیمار دچار علائم عصبی بیماری شده است پیاده روی ممکن است با مشاهده علائمی نظیر سیاتیک همراه باشد. در طی این مرحله نیز بیمار می تواند با کنترل پیاده روی و کاهش فشار در هنگام انجام آن ورزش خود را ادامه دهد.

پیاده روی در مرحله سوم تنگی کانال نخاعی 

در مرحله سون تنگی کانال نخاعی به دلیل تنگی بیش از حد حفره های کانال نخاعی بیمار علائم شدیدی را احساس خواهد کرد. در این مرحله بیمار ممکن است به سندروم دم اسبی مبتلا شده باشد. در بیماری سندروم دم اسبی درگیری شدید عصب های پایین نخاع می تواند باعث آسیب عصبی دائمی شود. به همین دلیل مشورت با پزشک برای جایگزین تمرین های جایگزین و یا کاهش شدت پیاده روی توصیه می شود.

علائم تنگی کانال نخاعی در راه رفتن چیست؟

کمر جایی است که نخاع شما به مجموعه‌ای از اعصاب شبیه دم اسب ختم می‌شود. این اعصاب پیام‎هایی را به ناحیه لگن و پاهای شما ارسال و دریافت می‌کنند. تنگی کانال نخاع این پیام‌ها را قطع می‌کند. در نتیجه، تنگی کانال نخاعی ستون فقرات سبب به وجود آمدن مشکلاتی در راه رفتن خواهد شد. اگر تنگی ستون فقرات کمری دارید، ممکن است هنگام راه رفتن یا ایستادن متوجه علائم شوید. این موارد شامل موارد زیر هستند:

• فشار بر ناحیه پایینی کمر در حالت ایستاده
• درد در پشت، باسن یا پاها
• بی حسی پا، گرفتگی یا گزگز
• ضعف عضلانی
• ضعف در پاها هنگام راه رفتن

هنگامی که به جلو خم می‌شوید، می‌نشینید یا خم می‌شوید، یا هنگام دوچرخه‌سواری یا هل دادن سبد خرید، ممکن است این علائم تسکین پیدا کنند. این کم شدن علائم به این دلیل است که فشار از روی اعصاب شما در وضعیت متمایل رو به جلو کاهش پیدا می‌کند.

عوارض تنگی کانال نخاعی بر پا و ساق

تنگی کانال نخاعی می‌تواند روی پاها و ساق‌های شما تاثیر بگذارد. عوارض تنگی کانال تخاعی بر پا و ساق به شرح زیر هستند:

• شل شدن عضلات پا: در صورت تنگی کانال نخاعی، عصب ستون فقرات دچار فشردگی شده و در این حالت پاهای شما هنگام راه رفتن ضعف می‌کند.
• سیاتیک: سیاتیک باعث درد شدید و ضعف در پاهای شما می‌شود
• لنگش عروقی: این مشکل با درد و بی حسی در پشت یا پاها همراه است و هنگام ایستادن، راه رفتن یا خم شدن ستون فقرات احساس می‌کنید.

آیا راه رفتن روی سطوح شیب دار برای تنگی کانال نخاعی بد است؟

بسیاری از افرادیکه دچار تنگی کانال نخاعی هستند می توانند پیاده روی کنند، دوچرخه سوار شوند و از پله ها استفاده کنند. این افراد همچنین می توانند برای مسافت های طولانی پیاده روی کنند. اما با این حال، نحوه راه رفتن در کنترل درد بیمار بسیار موثر است. به عنوان مثال راه رفتن سربالایی یا سرازیری، استفاده بیش از حد از پله، دویدن و پریدن می تواند منجر به تشدید درد بیمار شود. اگر بیمار در حین راه رفتن احساس درد داشت خرید کمربند پلاتینر که یک کمربند طبی درمانی محسوب می شود بشدت توصیه می شود.

آیا تردمیل برای تنگی کانال نخاعی خوب است؟

به طور کلی راه رفتن روی تردمیل برای بسیاری از افراد ایمن است. اما آیا راه رفتن روی تردمیل برای بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاعی نیز به همان اندازه خوب است؟ به طور کلی پاسخ روشنی برای این پرسش وجود ندارد. درواقع بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاعی باید به طور کلی از انجام فعالیت های شدید ورزشی اجتناب کنند. درواقع راه رفتن طولانی مدت روی تردمیل قطعا برای این افراد مضر است. از سوی دیگر راه رفتن روی تردمیل فشار مضاعفی بر مفاصل وارد می کند و اگر فرد شرایط خاصی داشته باشد مثلا اضافه وزن داشته باشد و یا دچار آرتروز باشد راه رفتن روی تردمیل قطعا برای وی مضر خواهد بود. برای افراد با اضافه وزن مبتلا به تنگی کانال نخاعی آب درمانی برای تنگی کانال نخاعی توصیه می شود.

نتیجه گیری

تنگ کانال نخاعی 3 مرحله دارد که در مرحله اول و دوم پیاده روی توصیه می شود و در مرحله سوم باید با مشورت با پزشک انجام شود. به طور کلی، اگر بیمار مبتلا به تنگی کانال نخاعی پس از پیاده روی احساس تشدید علائم که شامل درد کمر، باسن و پاها و بیماری های متعاقب آن مثل سیاتیک، لنگش پا و افتادگی پا است، نداشته باشد پیاده روی بهترین ورزش برای فرد است. با این حال در صورت تشدید علائم باید از شدت پیاده روی کاست، سطح نرم تری برای پیاده روی انتخاب کرد و یا زمان پیاده روی را کاهش داد. در صورت عدم تسکین درد سایر انواع ورزش ها که با خم شدن به جلو همراه است مثل دوچرخه سواری و همچنین ورزش های آبی می تواند بهترین ورزش برای فرد باشد.

پرسش و پاسخ در مورد پیاده روی برای تنگی کانال نخاعی

1.آیا پیاده روی برای درمان کانال نخاعی مفید است؟

بله، با پیاده روی کردن منظم می‌توانید علائم این بیماری را در خود کاهش دهید.

2.مدت زمان پیاده روی برای تنگی کانال نخاعی چقدر است؟

بسته به وضعیت بیمار پیاده روی بین 30 دقیقه تا 1 ساعت در روز برای بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاعی مفید است.

منابع

https://spineconnection.org/back-pain-conditions/spinal-stenosis/