درد رگ سیاتیک | علائم، علت، انواع سیاتیک و درمان خانگی سریع

سیاتیک چیست؟

سیاتیک در واقع نام یک بیماری نیست، بلکه به درد ناشی از آسیب یا فشار بر عصب سیاتیک (Sciatic Nerve) گفته می‌شود.
عصب سیاتیک طولانی‌ترین و ضخیم‌ترین عصب بدن است که از قسمت پایین کمر شروع شده، از میان باسن و پشت ران عبور می‌کند و تا ساق و کف پا ادامه می‌یابد.
وقتی در مسیر این عصب فشاری ایجاد شود — مثلاً به‌دلیل فتق دیسک، تنگی کانال نخاعی یا اسپاسم عضله پیریفورمیس — پیام‌های عصبی مختل شده و درد، بی‌حسی یا گزگز در پا احساس می‌شود.

در نتیجه، «سیاتیک» نه یک رگ بلکه یک مسیر عصبی بزرگ است که دردش می‌تواند از کمر تا انگشتان پا کشیده شود.

رگ یا عصب سیاتیک کجاست؟

خیلی از مردم به اشتباه می‌گویند «رگ سیاتیک»، در حالی‌که سیاتیک رگ نیست بلکه عصب است.
این عصب از ریشه‌های عصبی L4 تا S3 در قسمت پایین ستون فقرات (ناحیه خاجی) منشأ می‌گیرد.
دو شاخه اصلی دارد: یکی در سمت راست و دیگری در سمت چپ بدن.

مسیر عصب سیاتیک:

• از پایین‌ترین مهره‌های کمری (L4-L5) و مهره‌های خاجی (S1-S3) خارج می‌شود.

• از میان عضله‌ی پیریفورمیس (Piriformis) در باسن عبور می‌کند.

• در پشت ران امتداد یافته و در نزدیکی زانو به دو شاخه‌ی عصب تیبیال (Tibial Nerve) و عصب پرونئال (Peroneal Nerve) تقسیم می‌شود.

• این شاخه‌ها تا ساق، مچ و انگشتان پا ادامه دارند.

چرا درد سیاتیک تیر می‌کشد؟

چون فیبرهای عصبی سیاتیک پیام درد را از ناحیه‌ی درگیر تا مغز منتقل می‌کنند.
وقتی دیسک یا عضله‌ای روی عصب فشار بیاورد، مغز کل مسیر را به‌عنوان محل درد درک می‌کند — به همین علت فرد حس می‌کند «درد از کمر به پا تیر می‌کشد».

رگ یا عصب سیاتیک کجاست؟

اصطلاح درست، عصب سیاتیک است نه «رگ سیاتیک».
سیاتیک یک عصب حرکتی–حسی بسیار بزرگ است، نه رگ خونی.
وظیفه‌ی آن انتقال پیام‌های عصبی از نخاع به عضلات پا و برعکس است — یعنی هر زمان مغز به پا فرمان حرکت یا احساس می‌دهد، این عصب نقش واسطه را دارد.

بیشتر بخوانید: فرق سیاتیک با دیسک کمر چیست؟

مسیر دقیق عصب سیاتیک در بدن

1. مبدأ:
   عصب سیاتیک از ریشه‌های عصبی L4 تا S3 (پایین‌ترین بخش ستون فقرات کمری و خاجی) منشأ می‌گیرد.
   این ریشه‌ها از سوراخ‌های بین‌مهره‌ای بیرون می‌آیند و در لگن به‌هم می‌پیوندند تا عصب واحدی تشکیل دهند.

2. ناحیه باسن:
   پس از خروج از لگن، عصب از زیر عضله‌ی پیریفورمیس (Piriformis) عبور می‌کند.
   در برخی افراد، بخشی از عصب از درون این عضله می‌گذرد — به همین دلیل اسپاسم پیریفورمیس می‌تواند عصب را تحت فشار قرار دهد و درد سیاتیکی ایجاد کند.

3. پشت ران:
   مسیر عصب از پشت استخوان ران (فمور) تا پشت زانو امتداد دارد.
   در این بخش، سیاتیک قطر زیادی دارد (حدود یک سانتی‌متر) و به‌همین علت فشار یا التهاب در این ناحیه به‌شدت دردناک است.

4. زانو تا ساق و کف پا:
   در نزدیکی زانو، سیاتیک به دو شاخه تقسیم می‌شود:

   • عصب تیبیال (Tibial nerve): به سمت ساق و کف پا می‌رود.

   • عصب پرونئال (Peroneal nerve): به سمت کناره و بالای ساق می‌رود.

به همین دلیل، بسته به محل درگیری، ممکن است درد تا پشت ساق یا حتی انگشتان پا احساس شود.

چرا بعضی‌ها به آن «رگ سیاتیک» می‌گویند؟

چون درد سیاتیک در عمق پا و باسن حس می‌شود و مسیرش مانند رگ از بالا به پایین امتداد دارد،
خیلی از مردم تصور می‌کنند منشأ درد یک رگ است؛
درحالی‌که این درد عصبی است و با التهاب، فشار مکانیکی یا تحریک عصب سیاتیک به‌وجود می‌آید.

چرا درد سیاتیک تیر می‌کشد؟

سیگنال‌های درد از محل فشار روی عصب تا انتهای مسیر آن (پا) ارسال می‌شوند.
مغز نمی‌تواند دقیق تشخیص دهد فشار در کجا اتفاق افتاده،
بنابراین کل مسیر عصب (از کمر تا پا) به‌عنوان درد احساس می‌شود —
به همین دلیل، بیماران توصیف می‌کنند که «درد مثل برق از کمر تا کف پا می‌کشد».

علائم سیاتیک چیست؟

سیاتیک معمولاً با درد تیرکشنده از پایین کمر تا پشت پا شناخته می‌شود.
اما بسته به محل درگیری عصب، شدت و نوع درد می‌تواند متفاوت باشد.

شایع‌ترین علائم سیاتیک

• درد تیرکشنده و ناگهانی از باسن به پشت ران و ساق تا کف پا

• گزگز یا بی‌حسی در نواحی پا، به‌ویژه در انگشت شست یا کناره‌ی پا

• ضعف عضلات پا هنگام راه رفتن، بالا رفتن از پله یا ایستادن روی پنجه/پاشنه

• احساس سوزش یا برق‌گرفتگی در امتداد پا

• افزایش درد هنگام نشستن، عطسه یا سرفه

• در موارد شدید: اختلال در کنترل ادرار یا مدفوع (علامت اورژانسی)

در بیشتر بیماران، این علائم در یک سمت بدن دیده می‌شود (سیاتیک راست یا چپ).

مطالعه بیشتر : سیاتیک پای چپ

علائم سیاتیک در زنان

در زنان، الگوی درد سیاتیکی ممکن است به‌دلیل تفاوت‌های آناتومیک لگن و تأثیر هورمون‌ها کمی متفاوت باشد.

تفاوت‌های شایع در زنان

1. درد در لگن و باسن بیشتر حس می‌شود تا در ران و ساق.

2. در دوران بارداری یا بعد از زایمان، به‌علت افزایش فشار رحم و شلی رباط‌ها، احتمال فشار بر عصب سیاتیک بیشتر می‌شود.

3. تغییرات هورمونی (استروژن و ریلکسین) می‌توانند باعث شل شدن رباط‌های لگن شوند و بی‌ثباتی ستون فقرات کمری را افزایش دهند.

4. در بعضی موارد، درد سیاتیک ممکن است با دردهای لگنی یا اندومتریوز اشتباه گرفته شود.

علائم هشدار در زنان باردار

• درد مداوم باسن و ران که با استراحت بهتر نمی‌شود

• احساس برق‌گرفتگی هنگام بلند شدن یا چرخش بدن

• بی‌حسی پاها یا احساس سنگینی پا هنگام راه رفتن

سیاتیک ناشی از دیسک کمر

در بیش از ۹۰٪ موارد سیاتیک، علت اصلی فتق یا بیرون‌زدگی دیسک کمر است.
وقتی بخش ژله‌ای داخل دیسک (نوکلئوس پولپوزوس) از حلقه بیرونی خود خارج شود،
روی ریشه‌های عصبی که به عصب سیاتیک منتهی می‌شوند فشار می‌آورد.
نتیجه‌ی این فشار، درد تیرکشنده‌ای است که از کمر تا پا ادامه دارد.

تفاوت سیاتیک دیسکی با انواع دیگر

تشخیص تفاوت‌ها

• اگر درد از کمر شروع می‌شود و تا پا می‌رود → به احتمال زیاد دیسک کمر.

• اگر درد فقط در باسن یا پشت ران است و با نشستن طولانی تشدید می‌شود → احتمالاً پیریفورمیس.

• اگر درد در هر دو پا وجود دارد و با راه رفتن بدتر می‌شود → احتمال تنگی کانال نخاعی.

شدت و مسیر درد بر اساس سطح درگیری دیسک

علت‌های شایع سیاتیک

سیاتیک خودش بیماری مستقلی نیست؛ بلکه نشانه‌ای از وجود مشکل در ستون فقرات یا بافت‌های اطراف عصب سیاتیک است.
به زبان ساده، هر چیزی که باعث فشار یا التهاب در امتداد این عصب شود، می‌تواند درد سیاتیکی ایجاد کند.

در ادامه، شایع‌ترین علت‌ها به‌ترتیب فراوانی آورده شده‌اند

۱. فتق یا بیرون‌زدگی دیسک کمر (Herniated Disc)

شایع‌ترین علت سیاتیک است.
وقتی بخش ژله‌ای درون دیسک از دیواره بیرونی‌اش بیرون بزند، به ریشه‌های عصبی در ناحیه‌ی L4 تا S1 فشار می‌آورد.
نتیجه: درد تیرکشنده از کمر به پا، گزگز و بی‌حسی.

۲. تنگی کانال نخاعی (Spinal Stenosis)

در سنین بالاتر، با فرسایش استخوان و مفصل‌ها، کانال عبور عصب در ستون فقرات باریک می‌شود.
این تنگی باعث فشار مداوم روی ریشه‌های عصبی می‌شود و معمولاً درد در هر دو پا دیده می‌شود.

۳. سندرم پیریفورمیس (Piriformis Syndrome)

عضله‌ی پیریفورمیس در عمق باسن قرار دارد و عصب سیاتیک از زیر یا از میان آن عبور می‌کند.
اگر این عضله دچار اسپاسم یا التهاب شود، عصب را تحت فشار قرار می‌دهد.

علائم:

• درد در باسن که با نشستن طولانی تشدید می‌شود

• گاهی بدون کمردرد، فقط در ران و پا حس می‌شود

۴. لغزش مهره (Spondylolisthesis)

وقتی یکی از مهره‌ها روی مهره‌ی پایین‌تر سر بخورد، ریشه‌های عصبی بین آن دو مهره فشرده می‌شوند.
این وضعیت معمولاً در سطح L4-L5 رخ می‌دهد و باعث درد سیاتیکی مزمن می‌شود.

۵. آسیب‌ها یا ضربه‌های مستقیم (Trauma)

تصادف، سقوط از ارتفاع یا فشار ناگهانی روی لگن می‌تواند باعث تورم یا کبودی اطراف عصب سیاتیک شود.
در این موارد، علائم ممکن است بلافاصله یا چند روز بعد ظاهر شوند.

۶. التهاب یا تومورهای نادر در مسیر عصب

در موارد بسیار نادر، تومورهای نخاعی یا التهابات خودایمنی مثل سندرم Guillain-Barré می‌توانند روی عصب فشار بیاورند.
این نوع درد معمولاً مزمن و پیشرونده است و باید حتماً توسط متخصص مغز و اعصاب بررسی شود.

۷. بارداری

در دوران بارداری، افزایش وزن و تغییر وضعیت لگن می‌تواند فشار روی عصب سیاتیک را بیشتر کند.
در بیشتر موارد، درد پس از زایمان برطرف می‌شود، ولی در صورت ادامه‌دار بودن، فیزیوتراپی و کمربندهای حمایتی توصیه می‌شود.

تشخیص سیاتیک چگونه انجام می‌شود؟

تشخیص درد سیاتیک بر پایه‌ی شرح حال دقیق بیمار، معاینه‌ی فیزیکی و در صورت نیاز، تصویربرداری یا تست عصب انجام می‌شود.
هدف از تشخیص، پیدا کردن محل دقیق فشار روی عصب سیاتیک و علت زمینه‌ای آن (مثل دیسک یا تنگی کانال) است.

۱. شرح حال و بررسی علائم

پزشک در مرحله‌ی اول از بیمار درباره‌ی نوع درد، شدت آن، مسیر انتشار (از کمر تا پا)، و زمان شروع سؤال می‌کند.
سپس الگوی درد بررسی می‌شود تا مشخص گردد کدام ریشه‌ی عصبی درگیر است (L4، L5 یا S1).
در این مرحله معمولاً چند سؤال کلیدی پرسیده می‌شود:

• درد با نشستن یا عطسه بدتر می‌شود یا خیر؟

• درد در یک پا است یا هر دو؟

• بی‌حسی یا ضعف در پا احساس می‌شود؟

۲. معاینه فیزیکی تخصصی

پزشک چند تست ساده انجام می‌دهد تا وجود فشار روی عصب را مشخص کند.

تست بلند کردن پا (Straight Leg Raise Test)

بیمار به پشت دراز می‌کشد و پزشک پای او را به‌آرامی بالا می‌برد.
اگر درد تیرکشنده از باسن تا پشت ساق ایجاد شود، احتمال فشار روی ریشه‌ی عصب زیاد است.

تست قدرت عضلات پا

پزشک قدرت پا را در بالا آوردن، راه رفتن روی پنجه و پاشنه بررسی می‌کند.
ضعف در این حرکات نشان‌دهنده‌ی آسیب به ریشه‌های خاصی از عصب سیاتیک است.

بررسی حس پوستی

لمس ملایم یا سوزن ظریف روی نواحی خاص پا برای بررسی کاهش حس انجام می‌شود.

تست رفلکس‌ها

کاهش رفلکس زانو یا مچ پا می‌تواند نشانه‌ی درگیری عصب در مسیر سیاتیک باشد.

۳. تصویربرداری (Imaging)

در صورتی که درد شدید یا طول‌کشیده باشد، پزشک از تصویربرداری استفاده می‌کند تا منبع فشار را ببیند.

• MRI (تصویربرداری تشدید مغناطیسی):
  دقیق‌ترین روش برای دیدن دیسک، عصب و کانال نخاعی.
  نشان می‌دهد کدام دیسک بیرون‌زده و به کدام ریشه‌ی عصبی فشار آورده است.

• CT Scan:
  برای بررسی استخوان و تنگی کانال مفید است ولی جزئیات عصب را مثل MRI نشان نمی‌دهد.

• رادیوگرافی ساده (X-ray):
  فتق دیسک را مستقیم نشان نمی‌دهد ولی برای رد مشکلات استخوانی مفید است.

۴. تست عصب و عضله (EMG / NCS)

در مواردی که درد سیاتیکی با تصویربرداری مشخص نشده باشد، از نوار عصب و عضله (EMG) استفاده می‌شود.
این تست با بررسی هدایت الکتریکی عصب مشخص می‌کند که آیا آسیب عصبی وجود دارد و شدت آن چقدر است.

۵. تشخیص افتراقی (Differential Diagnosis)

سیاتیک باید از سایر دردهای مشابه افتراق داده شود:

• درد مفصل لگن (Hip arthritis)

• درد عضلانی یا کشیدگی همسترینگ

• درد ناشی از سندرم پیریفورمیس

• نوروپاتی محیطی (به‌ویژه در بیماران دیابتی)

درمان سیاتیک (غیرجراحی و مرحله‌به‌مرحله)

درمان سیاتیک بر اساس شدت علائم و علت زمینه‌ای انتخاب می‌شود.
در اغلب موارد (حدود ۸۰ تا ۹۰ درصد بیماران)، درد سیاتیک بدون نیاز به جراحی و با درمان‌های محافظه‌کارانه برطرف می‌شود.
هدف درمان، کاهش التهاب، رفع فشار از روی عصب و بازگرداندن عملکرد طبیعی عضلات است.

مرحله ۱: درمان دارویی و استراحت نسبی

در روزهای اول بروز درد، استراحت کوتاه‌مدت (۱ تا ۲ روز) به کاهش التهاب کمک می‌کند، اما بی‌حرکتی طولانی مضر است.
پزشک معمولاً داروهای زیر را تجویز می‌کند:

• مسکن‌ها و ضدالتهاب‌ها (NSAIDs): ایبوپروفن، ناپروکسن، سلکسیب

• شل‌کننده عضلانی: مانند متوکاربامول یا تیزانیدین برای کاهش اسپاسم

• داروهای ضد درد عصبی: گاباپنتین یا پره‌گابالین در دردهای تیرکشنده‌ی مزمن

• تزریق استروئید اپیدورال: در موارد التهاب شدید عصب، برای کاهش سریع التهاب

مرحله ۲: فیزیوتراپی و توان‌بخشی

فیزیوتراپی یکی از مؤثرترین و علمی‌ترین درمان‌ها برای سیاتیک است.
هدف آن کاهش فشار روی عصب، اصلاح وضعیت بدن و تقویت عضلات کمری و لگنی است.

روش‌های رایج فیزیوتراپی:

• کشش ستون فقرات (Spinal Traction): کاهش فشار روی دیسک و عصب

• اولتراسوند تراپی: بهبود خون‌رسانی و کاهش التهاب

• الکتروتراپی (TENS): ارسال پالس الکتریکی برای مهار درد عصبی

• لیزر کم‌توان: تحریک بازسازی بافت و کاهش التهاب

• درمان دستی و ماساژ تخصصی: رفع چسبندگی بافت‌های عمقی و اسپاسم

مرحله ۳: تمرینات اصلاحی و خانگی

ورزش منظم و اصولی مهم‌ترین بخش درمان سیاتیک است.
حرکات کششی باعث کاهش فشار روی عصب و افزایش انعطاف‌پذیری عضلات اطراف می‌شوند.

تمرینات پیشنهادی:

• کشش زانو به سینه (Knee-to-Chest Stretch)

• پل باسن (Bridge)

• حرکت گربه–شتر (Cat–Camel)

• کشش همسترینگ (Hamstring Stretch)

مرحله ۴: گرما و سرما درمانی

• در مرحله حاد (التهاب تازه): استفاده از کمپرس سرد ۱۵ دقیقه‌ای برای کاهش التهاب.

• در مرحله مزمن: استفاده از گرمای ملایم یا مادون‌قرمز برای افزایش جریان خون و کاهش اسپاسم عضلات.

مرحله ۵: درمان خانگی با فناوری‌های نوین – کمربند پلاتینر

کمربند پلاتینر (Platinor Therapy Belt) ترکیبی از سه فناوری فیزیوتراپی است که امکان انجام درمان در منزل را فراهم می‌کند:

1. اولتراسوند (Ultrasound Therapy): نفوذ امواج صوتی عمقی برای کاهش التهاب و بازسازی بافت.

2. مادون‌قرمز (Infrared Therapy): ایجاد گرمای عمیق در عضلات و بهبود گردش خون.

3. پالس الکتریکی (Clock Pulse): تحریک عصبی–عضلانی برای کاهش اسپاسم و درد.

کاربرد در سیاتیک:

• کاهش تدریجی درد تیرکشنده و سفتی عضلات

• افزایش خون‌رسانی به بافت‌های اطراف عصب

• جلوگیری از عود درد بعد از درمان کلینیکی

مرحله ۶: درمان‌های تزریقی و تخصصی (در موارد مقاوم)

اگر درمان‌های بالا طی ۶ تا ۸ هفته نتیجه ندهند، پزشک ممکن است از روش‌های زیر استفاده کند:

• تزریق اپیدورال استروئید یا بلوک عصبی: کاهش التهاب اطراف ریشه‌ی عصب.

• اوزون‌تراپی (Ozone Therapy): تزریق گاز ازن در دیسک برای کاهش حجم و فشار بر عصب.

این روش‌ها کم‌تهاجمی هستند و معمولاً به بستری نیاز ندارند.

درمان خانگی سیاتیک و مراقبت در منزل

درمان خانگی سیاتیک یعنی استفاده از روش‌های ایمن و علمی در محیط خانه برای کمک به بهبود درد و التهاب، بدون مصرف خودسرانه دارو.
این روش‌ها مکمل درمان‌های پزشکی هستند و در بسیاری از بیماران باعث تسریع روند بهبود می‌شوند.

۱. وضعیت بدن را اصلاح کنید

• هنگام نشستن، کمر را صاف نگه دارید و تکیه‌گاه زیر گودی کمر قرار دهید.

• پاها روی زمین باشند و نباید آویزان بمانند.

• هنگام بلند شدن از صندلی، ابتدا پاها را جلو بیاورید، بعد با کمک زانوها بلند شوید، نه با کمر.

• خوابیدن روی پهلو با زانوهای کمی خم و گذاشتن بالش بین زانوها فشار روی عصب را کم می‌کند.

۲. کمپرس گرم و سرد به‌صورت متناوب

• در مرحله‌ی حاد (درد تازه): استفاده از کیسه یخ به مدت ۱۵ دقیقه، روزی چند مرتبه.

• در مرحله‌ی مزمن (درد قدیمی): استفاده از کمپرس گرم یا مادون‌قرمز برای افزایش جریان خون.

• گرما و سرما را نباید مستقیم روی پوست قرار داد؛ بینشان پارچه‌ی نخی نازک بگذارید.

۳. تمرینات ساده‌ی خانگی برای سیاتیک

این تمرین‌ها باعث می‌شن فشار از روی عصب برداشته بشه و عضلات اطراف ستون فقرات قوی‌تر بشن:

1. کشش زانو به سینه: دراز بکشید، یک زانو را به‌آرامی به سمت سینه بکشید، ۲۰ ثانیه نگه دارید و عوض کنید.

2. حرکت پل باسن: به پشت دراز بکشید، زانوها خم، کف پا روی زمین. لگن را به‌آرامی بالا بیاورید تا بدن در یک خط قرار بگیرد.

3. حرکت گربه–شتر: روی چهار دست‌وپا قرار بگیرید؛ پشت را قوس دهید (مثل گربه) و بعد پایین بیاورید (مثل شتر).

4. کشش همسترینگ: بنشینید و پاها را دراز کنید، دست‌ها را به سمت انگشتان پا بکشید بدون خم کردن زانوها.

۴. تغذیه ضدالتهابی

• مصرف مواد ضدالتهاب مثل زردچوبه، زنجبیل، ماهی چرب (امگا-۳)، مغزها و سبزیجات سبز تیره مفید است.

• از غذاهای فرآوری‌شده، قند زیاد، روغن‌های سرخ‌کردنی و فست‌فودها پرهیز کنید.

• نوشیدن آب کافی (۸ لیوان در روز) به بهبود گردش خون در بافت‌های آسیب‌دیده کمک می‌کند.

۵. استفاده از کمربند پلاتینر در منزل

کمربند پلاتینر (Platinor Therapy Belt) برای درمان خانگی سیاتیک طراحی شده و با فناوری سه‌گانه‌ی Ultrasound + Infrared + Clock Pulse (UIC) عمل می‌کند.

کارکرد در سیاتیک:

• امواج اولتراسوند با نفوذ عمقی باعث کاهش التهاب و ترمیم بافت می‌شوند.

• گرمای مادون‌قرمز سفتی عضلات را کاهش داده و جریان خون را بالا می‌برد.

• پالس‌های الکتریکی ریتمیک (Clock Pulse) اعصاب را تحریک کرده و حس درد را کاهش می‌دهند.

مزایا:

• کاهش تدریجی درد و اسپاسم عضلانی

• انجام درمان فیزیوتراپی‌مانند در خانه

• بهبود تحرک و پیشگیری از عود درد

روش استفاده:
۱۵ تا ۳۰ دقیقه در روز، به‌ویژه بعد از تمرینات کششی یا قبل از خواب.

احتیاط:
در بیماران با ضربان‌ساز قلبی یا در دوران بارداری باید با مشورت پزشک استفاده شود.

پیشگیری از عود سیاتیک

سیاتیک بعد از درمان ممکنه دوباره برگرده، به‌خصوص اگر عادت‌های حرکتی و وضعیت بدن اصلاح نشه.
با رعایت چند اصل ساده، می‌تونی احتمال عود درد رو تا حد زیادی کاهش بدی.

۱. تقویت عضلات مرکزی بدن (Core Muscles)

عضلات شکم، کمر و لگن ستون اصلی پشتیبانی از ستون فقرات هستند.
با تمرین‌های منظم مثل پل باسن، پلانک و حرکت گربه–شتر، این عضلات قوی‌تر می‌شن و فشار روی دیسک‌ها کمتر می‌شه.

۲. حفظ وضعیت بدن در طول روز

• در زمان نشستن، همیشه کمر صاف و شانه‌ها عقب باشند.

• مانیتور یا گوشی باید هم‌سطح چشم قرار بگیرد تا از قوز کردن جلوگیری شود.

• هر ۳۰ تا ۴۵ دقیقه یک‌بار از صندلی بلند شو و چند قدم راه برو.

• اگر ایستاده کار می‌کنی، یک پا را روی زیرپایی بگذار تا از فشار روی کمر کم شود.

۳. نحوه‌ی درست بلند کردن اجسام

بلند کردن اشتباه، یکی از مهم‌ترین دلایل عود سیاتیک است.
زانوها را خم کن، کمر را صاف نگه دار، جسم را نزدیک بدن بگیر و با قدرت پاها بلند شو، نه با کمر.

۴. کنترل وزن و تغذیه

وزن زیاد به‌ویژه در ناحیه شکم، فشار زیادی به مهره‌های کمری وارد می‌کند.
کاهش حتی چند کیلو وزن می‌تواند علائم سیاتیک را به‌طور محسوس کاهش دهد.
رژیم غذایی ضدالتهاب (حاوی ماهی، سبزیجات و مغزها) در درازمدت از التهاب بافت‌ها جلوگیری می‌کند.

پیشنهادی : درمان خوراکی سیاتیک

۵. استفاده‌ی دوره‌ای از کمربند پلاتینر

برای افرادی که سابقه‌ی سیاتیک دارند، استفاده‌ی نگهدارنده از کمربند پلاتینر بسیار میتونه مفید باشه .

دلیل علمی:
این کمربند با سه فناوری اولتراسوند، مادون‌قرمز و پالس الکتریکی (UIC) باعث می‌شه جریان خون در عضلات کمری حفظ بشه، اسپاسم‌ها کاهش پیدا کنن و عصب در وضعیت آرام و بدون التهاب بمونه.

۶. خواب و استراحت اصولی

تشک باید سفتی متوسط داشته باشه؛ تشک خیلی نرم یا خیلی سفت می‌تونه باعث فشار روی مهره‌ها بشه.
خوابیدن به پهلو و گذاشتن بالش بین زانوها بهترین حالت برای پیشگیری از فشار بر عصب سیاتیکه.

۷. پرهیز از استرس و بی‌تحرکی

استرس باعث انقباض مداوم عضلات و افزایش درد می‌شه.
ورزش‌های آرامش‌بخش مثل یوگا، تنفس عمیق و پیاده‌روی آرام روزانه کمک می‌کنن عضلات در حالت ریلکس و سالم باقی بمونن.

سوالات متداول درباره سیاتیک

1. سیاتیک دقیقاً چیست؟

سیاتیک به درد تیرکشنده‌ای گفته می‌شود که بر اثر فشار یا التهاب روی عصب سیاتیک ایجاد می‌شود؛ این عصب از پایین کمر تا کف پا امتداد دارد. درد معمولاً در یک پا احساس می‌شود و با نشستن یا عطسه تشدید می‌گردد.

2. عصب سیاتیک کجاست؟

عصب سیاتیک از پایین‌ترین مهره‌های کمری (L4 تا S3) شروع می‌شود، از میان باسن و پشت ران عبور کرده و تا ساق و کف پا ادامه دارد. این عصب وظیفه‌ی انتقال پیام‌های حرکتی و حسی بین پا و نخاع را بر عهده دارد.

3. علائم سیاتیک چیست؟

مهم‌ترین نشانه‌های سیاتیک شامل درد تیرکشنده از کمر تا پا، گزگز یا بی‌حسی در انگشتان، ضعف عضلات ساق و تشدید درد هنگام نشستن یا عطسه است. در موارد شدید، ممکن است کنترل ادرار یا مدفوع مختل شود.

4. علائم سیاتیک در زنان چه تفاوتی دارد؟

در زنان، سیاتیک بیشتر با درد در باسن و لگن همراه است و در دوران بارداری یا پس از زایمان شدت می‌گیرد. علت آن تغییرات هورمونی و فشار رحم بر عصب سیاتیک است که با فیزیوتراپی ملایم کنترل می‌شود.

5. آیا سیاتیک از دیسک کمر ایجاد می‌شود؟

بله. شایع‌ترین علت سیاتیک فتق یا بیرون‌زدگی دیسک بین مهره‌ای است. وقتی دیسک به ریشه‌ی عصبی فشار می‌آورد، درد و گزگز در مسیر عصب سیاتیک ظاهر می‌شود. درمان آن معمولاً با دارو، فیزیوتراپی و تمرینات اصلاحی انجام می‌شود.

6. درمان خانگی سیاتیک چیست؟

اصلاح وضعیت بدن، تمرینات کششی (مثل زانو به سینه و پل باسن)، کمپرس گرم و سرد و تغذیه ضدالتهاب از درمان‌های خانگی مؤثر هستند. استفاده از کمربند پلاتینر نیز به کاهش التهاب و درد کمک می‌کند.

7. کمربند پلاتینر چگونه به درمان سیاتیک کمک می‌کند؟

کمربند پلاتینر با فناوری Ultrasound، Infrared و Clock Pulse درد را در عمق عضلات کاهش می‌دهد، گردش خون را بالا می‌برد و اسپاسم را برطرف می‌کند. استفاده روزانه ۲۰ دقیقه‌ای از آن در کنار فیزیوتراپی باعث تسریع بهبود سیاتیک می‌شود.